Odwiedzając tę ​​stronę, należy dopuścić stosowanie plików cookie. Więcej na temat naszej polityki cookies.

GOST 25172-82

GOST 25172−82 (ISO 3878−83) Stopy twarde spieki. Metoda oznaczania twardości Vickersa (ze Zmianami N 1, 2)

GOST 25172−82
(ISO 3878−83)

Grupa В59

PAŃSTWOWY STANDARD ZWIĄZKU SRR

STOPY TWARDE SPIEKI

Metoda oznaczania twardości Vickersa

Sintered hardmetals. Method of determination of hardness Vickers

ОКСТУ 1909

Data wprowadzenia 1983−01−01

DANE INFORMACYJNE

1. OPRACOWANY I PRZEDSTAWIONY przez Ministerstwo nieżelaznych ZSRR

DEWELOPERZY

W. I. Mgieł, A. A. Залужный, N.H.Герасечко, Moc Pawłowa

2. ZATWIERDZONY I WPROWADZONY W życie Rozporządzeniem Państwowego komitetu ZSRR według standardów od 17.03.82 N 1097

Zmiana nr 2 podjęta Międzypaństwowych Rady w sprawie normalizacji, metrologii i certyfikacji (protokół N 6 od 21.10.94)

Za przyjęciem głosowało:

Nazwa państwa
Nazwa produktu krajowego organu
normalizacyjna
Republika Azerbejdżanu
Азгосстандарт
Republika Armenii
Армгосстандарт
Republika Białoruś
Gosstandart Białorusi
Gruzja
Грузстандарт
Republika Kazachstanu
Gosstandart Republiki Kazachstanu
Киргизская Republika
Киргизстандарт
Mołdawia
Молдовастандарт
Federacja Rosyjska
Gosstandart Rosji
Republika Uzbekistanu
Узгосстандарт
Ukraina
Gosstandart Ukrainy

3. WPROWADZONY PO RAZ PIERWSZY

4. ODNOŚNE REGULACJE-DOKUMENTY TECHNICZNE

Oznaczenie NTD, na który dana link
Numer rozdziału, punktu, litery, aplikacje
GOST 2789−73
3.3
GOST 2999−75
4.1
GOST 9391−80
Załącznik 2
GOST 20559−75
1.1
GOST 23677−79
Rozdz.1, 4.1.1

5. Ograniczenia okresu ważności cięcie za pomocą protokołu Międzypaństwowej Rady ds. standaryzacji, metrologii i certyfikacji (ИУС 2−93)

6. REEDYCJA (styczeń 1998 r.) ze Zmianami N 1, 2, zatwierdzone w maju 1987 r., marcu 1995 r. (ИУС 8−87, 5−95)


Niniejszy standard określa metodę oznaczania twardości Vickersa spieków twardych stopów.

Dopuszcza się oznaczanie twardości wg ISO 3878−83 podanym w załączniku nr 2.

(Zmodyfikowana wersja, Zm. N 2).

1. METODA POBIERANIA PRÓBEK

1.1. Pobieranie próbek przeprowadza się zgodnie z GOST 20559.

2. APARATURA


Przyrząd do pomiaru twardości wg GOST 23677, lub dowolny inny, który umożliwia aplikacja z góry określonego obciążenia lub obciążenia od 9,8 do 490 N z dokładnością ±1%.

Urządzenie pomiarowe zgodnie z GOST 23677 lub inne umożliwiające pomiar przekątnych odcisku z dokładnością:

±0,2 µm przy ГОСТ 25172-82 (ИСО 3878-83) Сплавы твердые спеченные. Метод определения твердости по Виккерсу (с Изменениями N 1, 2)100 µm;

±1,0 µm do 100 µm ГОСТ 25172-82 (ИСО 3878-83) Сплавы твердые спеченные. Метод определения твердости по Виккерсу (с Изменениями N 1, 2)200 µm;

±0,5% przy ГОСТ 25172-82 (ИСО 3878-83) Сплавы твердые спеченные. Метод определения твердости по Виккерсу (с Изменениями N 1, 2)200 µm.

3. PRZYGOTOWANIE DO BADANIA

3.1. Do badań próbek o małych przekrojach lub o nieregularnym kształcie fabrykują dodatkowe wsporniki (podpórki).

3.2. Grubość warstwy, сошлифованного z powierzchni próbki, powinna być nie mniejsza niż 0,2 mm.

3.3. Przy pomiarze twardości próbki z zakrzywioną powierzchnią na nim powinna być wykonana płaska platforma o szerokości nie mniejszej niż 1 mm, na której prowadzą badania. Chropowatość obrabianej powierzchni próbki powinno być ГОСТ 25172-82 (ИСО 3878-83) Сплавы твердые спеченные. Метод определения твердости по Виккерсу (с Изменениями N 1, 2)0,2 µm według GOST 2789.

(Zmodyfikowana wersja, Zm. N 1).

3.4. Grubość próbki powinna być nie mniejsza niż 1 mm.

3.5. Wtajemniczona i punkt odniesienia powierzchni próbki powinny być równolegle do siebie w odległości 0,1 mm na każde 10 mm długości.

(Zmodyfikowana wersja, Zm. N 1).

4. TESTY

4.1. Badania przeprowadza się zgodnie z GOST 2999.

4.1.1. Zbierane miarę twardości, mającą wartość zadana, jest najbardziej zbliżona do przewidywanej twardości próbki.

Jeśli średnia zmierzona wartość różni się od wartości twardości, określonego na miarę, na kwotę przekraczającą dopuszczalną według GOST 23677, należy sprawdzić, czy urządzenie i индентор i usunąć przyczynę błędu.

4.1, 4.1.1. (Zmodyfikowana wersja, Zm. N 1).

4.1.2. Przyłożono obciążenie musi być od 9,8 do 490 N, najlepiej 294 H.

4.1.3. Na każdej próbce powod nie mniej niż trzech linii, rozmieszczonych losowo w całej испытуемой powierzchni. Po teście na odwrocie próbki nie powinny być widoczne ślady deformacji.

4.1.4. W przypadku stwierdzenia wad индентора test uznać za nieważne, a индентор należy wymienić.

5. PRZETWARZANIE WYNIKÓW

5.1. Za twardość próbki przyjmuje się średnią arytmetyczną uzyskanych pomiarów, zaokrągloną do najbliższej 10 HV.

5.2. Wyniki badań wpisuje w protokół, którego kształt przedstawiono w załączniku 1.

ZAŁĄCZNIK 1 (zalecane). Raport z badań

ZAŁĄCZNIK 1
Zalecana


Raport z badań N


Przedsiębiorstwo-producent

Data badania
Marka stopu
Numer wzoru
Wielkość obciążenia, N
Wartość twardości
Uwaga

ZAŁĄCZNIK 2 (jest to zalecane). ISO 3878−83. Stopy twarde. Oznaczanie twardości Vickersa



ZAŁĄCZNIK 2
Zalecana

Stopy twarde. Oznaczanie twardości Vickersa

1. Przeznaczenie


Prawdziwy międzynarodowy standard określa metodę oznaczania twardości Vickersa dla węglików spiekanych.

2. Linki


GOST 9391−80 Stopy twarde spieki. Metody oznaczania porowatości i mikrostruktury.

3. Aparatura

3.1. Przyrząd pomiarowy, który może zapewnić, że aplikacja siły lub siły w zakresie od 9,807 N do 490,3 N (HV1-HV50).

3.2. Końcówka jest prostokątny diamentową piramidy o podstawie kwadratu.

3.3. Urządzenie pomiarowe do pomiaru przekątnych odcisków z dokładnością ±0,2 µm do ГОСТ 25172-82 (ИСО 3878-83) Сплавы твердые спеченные. Метод определения твердости по Виккерсу (с Изменениями N 1, 2)100 µm;

±1,0 µm do 100 µm ГОСТ 25172-82 (ИСО 3878-83) Сплавы твердые спеченные. Метод определения твердости по Виккерсу (с Изменениями N 1, 2)200 µm;

±0,5% do ГОСТ 25172-82 (ИСО 3878-83) Сплавы твердые спеченные. Метод определения твердости по Виккерсу (с Изменениями N 1, 2)200 µm.

4. Próbki do badań

4.1. Grubość warstwy, zdalnego z powierzchni badanej próbki, powinna być nie mniejsza niż 0,2 mm.

Test przeprowadza się na gładkiej i równej powierzchni, wolnej od zanieczyszczeń, a w szczególności, starannie oczyszczone z oleju. Powierzchnia próbki powinna być polerowane zgodnie z GOST 9391.

Przygotowanie próbek przeprowadza się w taki sposób, aby zminimalizować zmiany powierzchni ze względu na ciepłą i zimną przetwarzania.

Przy określaniu twardości badanej próbki z zakrzywioną powierzchnią na próbce powinna być przygotowana płaska powierzchnia, na której zostanie przeprowadzony test.

4.2. Grubość próbki, poddanego próbie, powinna być nie mniejsza niż 1 mm.

Grubość próbki powinna być wystarczająca do tego, aby test można było przeprowadzić bez zniszczenia lub odkształcania próbki pod działaniem określonej siły. Dla próbek o małym przekroju lub o nieregularnym kształcie może być używany dodatkowe zawieszenie, na przykład, blokada w plastikowym materiale.

5. Testy

5.1. Test odbywa się pod wpływem sił od 9,807 N (HV1) do 490,3 N (HV50), przy czym powszechnie stosuje się — 294,2 N (HV30).

5.2. Testowana próbka ustalane nieruchomo na sztywnej podporze. Powierzchnie styku powinny być czyste i wolne od zanieczyszczeń. Bardzo ważne jest, aby próbka zajmował silną pozycję na podporze i aby podczas badania nie mogło nastąpić przesunięcie próbki.

6. Wyrażenie wyników


Za wynik końcowy przyjąć średnią arytmetyczną otrzymanych wartości twardości, zaokrągloną do najbliższej 10 HV.

7. Raport z badań


Protokół badania powinien zawierać następujące informacje:

a) link na ten międzynarodowy standard;

b) informacje niezbędne do identyfikacji badanej próbki;

c) wyniki badania;

g) wszelkie działania, które nie są objęte niniejszą normą międzynarodową lub które są opcjonalne;

d) czynniki, które mogłyby mieć wpływ na wyniki.

Uwaga. Nie ma ogólnej metody dokładnego tłumaczenia twardości Vickersa w innej skali twardości. Dlatego tych tłumaczeń należy unikać, z wyłączeniem specjalne przypadki, kiedy może być uzyskana solidna podstawa do tłumaczenia poprzez testów porównawczych.


ZAŁĄCZNIK 2. (Wprowadzono dodatkowo, Zm. N 2).

Tekst dokumentu sprawdzono na:
oficjalne wydanie
M.: IPK Wydawnictwo standardów, 1998