GOST 23862.35-79

• gost-2386235-79.pdf (587.74 KiB)
  ГОСТ 23862.35-79

GOST 23862.35−79 ziem rzadkich metale i ich tlenki. Metody oznaczania siarki, cynku, ceru i европия (ze Zmianami N 1, 2)

GOST 23862.35−79

Grupa B59

MIĘDZYPAŃSTWOWY STANDARD

ZIEM RZADKICH METALE I ICH TLENKI

Metody oznaczania siarki, cynku, ceru i европия

Rare-earth metals and their oxides. Methods of determination of sulphur, zinc, cerium and europium

ISS 77.120.99
ОКСТУ 1709

Data wprowadzenia 1981−01−01

Rozporządzeniem Państwowego komitetu ZSRR według standardów od 19 października 1979 r. N 3989 data wprowadzenia zainstalowany 01.01.81

Ograniczenia okresu ważności cięcie za pomocą protokołu N 7−95 Międzypaństwowej rady ds. standaryzacji, metrologii i certyfikacji (ИУС 11−95)

WYDANIE ze Zmianami N 1, 2, zatwierdzone w kwietniu 1985 r., w maju 1990 r. (ИУС 7−85, 8−90).


Niniejszy standard określa metody полярографического oznaczania siarki (od 5·10% do 2·10%), cynku (od 5·10% do 1·10%) i европия (od 1·10% do 1·10%) w metalach ziem rzadkich i ich окисях (z wyjątkiem cer i jego dwutlenku), a także вольтамперометрического wykrywania dwutlenku ceru w окисях lantanu i европия (od 5·10% do 1·10%) i w окисях itru i neodymu (od 1·10% do 1·10%).

(Zmodyfikowana wersja, Zm. N 2).

1. WYMAGANIA OGÓLNE

1.1. Ogólne wymagania dotyczące metody analizy — według GOST 23862.0−79.

OZNACZANIE SIARKI

Metoda opiera się na отгонке siarki w postaci siarkowodoru, przejęcia go roztworem солянокислого hydroksyloaminy i sól disodowa kwasu w wodorotlenku potasu z kolejnych полярографическим definicją.

(Zmodyfikowana wersja, Zm. N 1).

2. APARATURA, ODCZYNNIKI, ROZTWORY

Полярограф PPT-1, PU-1 lub podobne urządzenie.

Instalacja do rozpuszczania próbek i odzyskiwania siarki (patrz cholera.1).

Cholera.1

Zlewki o pojemności 2000 cm.

Lejek Buchnera.

Kolby pomiarowe o pojemności 50, 100, 1000 cm.

Azot gazowy według GOST 9293−74.

Filtry «biała wstążka».

Woda бидистиллированная: leją wodę destylowaną w kolbie перегонного urządzenia o pojemności 2000 cm, wlewa się 1 g hydratu tlenku potasu i nadmanganianu potasu do intensywnego barwienia i gotować. Zbierają średnią frakcję, część 1/3 objętości destylatu, pierwszej i trzeciej frakcji wyrzucić.

Sód фосфорноватистокислый (гипофосфит sodu) zgodnie z GOST 200−76, h. h.

Potas марганцовокислый według GOST 20490−75.

Пирогаллол A, cz. d. a.

Potasu wodorotlenek według GOST 24363−80.

Hydroksyloaminy chlorowodorek według GOST 5456−79, cz. d. a.

Potas двухромовокислый według GOST 4220−75, cz. d. a.

Potasu chlorek według GOST 4234−77, cz. d. a., roztwór nasycony.

Sód siarkowy (siarczek sodu) zgodnie z GOST 2053−77.

Kwas solny według GOST 3118−77, h. h., skoncentrowana.

Kwas йодистоводородная według GOST 4200−77.

Kwas octowy według GOST 61−75, 1 mol/dmroztworu.

Kwas siarkowy według GOST 4204−77, 0,05 mol/dm(фиксанал).

Amoniakowa według GOST 3760−79, 25%-roztwór, os.h.

Sól динатриевая tworzywa sztuczne listowe-N, N, N', N'-тетрауксусной kwasu 2-zjeżdżalnia (sól disodowa) zgodnie z GOST 10652−73: 500 g трилона B zalać 300 cmwody destylowanej. Dodaje się roztwór amoniaku, aż do całkowitego rozpuszczenia osadu. Roztwór przesączono przez gęsty filtr. Dodają 6 mol/dmkwas solny do neutralizacji roztworu (na papierze kongo) i nadmiar 100 cm. Sączy się przez lejek Buchnera. Osad przemywa się 10 razy na zimnym бидистиллятом. Otrzymany osad трилона B suszy na powietrzu.

Roztwór A: wodorotlenek potasu 2 mol/dmroztworu w свежепрокипяченном бидистилляте, zawierający 10 g трилона B 100 cm, przygotowują dwa dni do spożycia.

Roztwór B: 2 mol/dmroztworu солянокислого hydroksyloaminy.

Полярографический tło: 80 cmroztworu A, 20 cmroztworu B i 150 cmсвежепрокипяченного бидистиллята miesza się w dniu używania.

Restorative mieszanina: mieszanina 300 cmstężonego kwasu solnego i 500 cmйодистоводородной tłuszczowych, 150 g гипофосфита sodu i 200 cmwody destylowanej wody, gotować przez 6−8 h w instalacji z chłodnicą zwrotną ze stałą przedmuchanie azotem z prędkością 3−4 bańki na sekundę. Azot oczyszczają skasowaniem przez dwa słoiki Дрекселя z roztworem пирогаллола o stężeniu 250 g/dmw roztworze wodorotlenku potasu (250 g/dm). Przy chłodzeniu z regeneracyjnej mieszanki powinny być soli (невыделение soli świadczy o niedostatecznej koncentracji kwasu solnego). Zamiennik mieszanina wylewa się z soli i przechowywać w склянке, z korkiem w ciemnym miejscu.

Chromian ołowiu zdeponowane w asbiest: 500 cm2 mol/dmroztworu uksusnokislogo ołowiu przelewa się z 500 cm0,5 mol/dmroztworu двухромовокислого potasu w 1 mol/dmkwasu octowego w obecności 200 g мелконарезанного асбестового kabla, wstępnie набухшего przy выдерживании w ciągu 1 godziny w gorącym roztworze двухромовокислого potasu w kwasie octowym.

Azbest z osadem chromianów ołowiu oddziela się przez sączenie przez lejek Buchnera, przemyto 20 razy wodą destylowaną i zapalić (po oddzieleniu od filtra) w porcelanowej filiżance w муфельной piecu w 500−550 °c przez 4 h. Спекшийся azbest z krzemionką chromian ołowiu mielone po schłodzeniu i przechowywać w korkiem склянке.

Standardowy roztwór сульфатной siarki (zapasowy): (6,25±0,05) cm0,05 mol/dmroztworu kwasu siarkowego, przygotowanego z фиксанала, rozcieńcza бидистиллятом do 100 cmdo wymiarów żarówki; 1 cmzawiera w 100 g siarki.

Standardowy roztwór сульфатной siarki (do pracy): 10 cmroztworu zapasowego сульфатной siarki rozcieńcza бидистиллятом do 100 cmdo wymiarów żarówki; 1 cmzawiera 10 g siarki, przygotować dzień picia.

Standardowy roztwór siarki siarczkowej (podstawowy): kryształ siarki sodu o masie około 20 mg suszone z bibuły filtracyjnej i dokładne rozpoczęciem ważenia na wagach analitycznych klasy A określają jego masy w mg, a następnie rozpuszcza się w wymiarowy kolbie o pojemności 100 cmdo 20 cmполярографического tła i doprowadzić objętość roztworu do etykiety свежепрокипяченным бидистиллятом; przygotować dzień picia.

Standardowy roztwór siarki siarczkowej (roboczy): 748/ml podstawowego roztworu rozcieńczonego do wymiarów żarówki полярографическим tłem do 100 cm. Podstawowy roztwór отмеривают бюреткой z błędem nie większym niż 0,05 cm. 1 cmroboczego roztworu zawiera 10 g siarki siarczkowej; przygotować bezpośrednio przed użyciem.

Rozdz.2. (Zmodyfikowana wersja, Zm. N 1, 2).

3. PRZYGOTOWANIE DO ANALIZY

3.1. Sprawdzanie poprawności działania instalacji

Instalację zbierają. W bubblers 11, 12 i 10 wlać roztwór пирогаллола w roztworze wodorotlenku potasu. W płuczki 9 zalać бидистиллят. Кварцевую słuchawkę 7 wypełniają chromian ołowiu, krzemionką w asbiest, i jest umieszczony w rurę pieca 8. Płuczki 9 łączą z барботером 10 i zderzeń cebulki 5 (z kwarcu lub szkła) z pomocą хлорвиниловых węży. Pozostałe połączenia realizują za pomocą węży gumowych. Temperaturę rurowej piec 8 trzymają od 550 °C do 600 °C. W kolbie 5 zalać 150 cmwstępnie oczyszczonej regeneracyjnej mieszanki, a w odbiornik 1−10 cmполярографического tła. Przez reverse lodówka 2 przepuszczają zimna woda. Szlif lodówki 2 i szlif korki 3 przetarł спектрально czystym grafitem. Poprzez instalację przepuszcza strumień azotu z prędkością 15−25 pęcherzyków w odbiorniku za 10 s. O szczelności instalacji oceniani na podstawie dopasowania szybkości przejścia pęcherzyków azotu w барботере 12 i odbiorniku 1.

Przez szlif korki 3 za pomocą kapilarnej pipety wstrzykuje się w kolbę reakcyjną 0,2 cmroboczego standardowego roztworu сульфатной siarki. Zawiera электроплитку 6. Moc płytki regulują tak, aby roztwór w kolbie był nieźle wkurzony za 10−15 min. Siarkowodór odpychają się w ciągu 35−40 min od momentu włączenia электроплитки. Po zakończeniu отгонки siarkowodoru określają zawartość siarki w odbiorniku. Aby to zrobić roztwór z odbiornika wlewa się do низкоомный полярографический ogniwa elektrolitycznego z zewnętrznym anodą (na anodzie oddział wypełniają nasyconym roztworem chlorku potasu) i kręcą полярограмму rozwiązania w zakresie potencjałów od minus do minus 0,4 0,9 V. Potencjał piku siarczek-jonasz około minus 0,8 W stosunkowo ciężkim каломельного elektrody. W wyniku dyfuzji siarczek jonów w na anodzie oddział электролизера potencjał piku może stopniowo przesuwać się w pozytywnym kierunku. Dlatego trzeba codziennie ładować na anodzie oddział электролизера świeżym nasyconym roztworem chlorku potasu. Wysokość szczytu siarki określają, licząc среднеарифметическое wartość różnicy rzędnych punktu maksimum na полярограмме i poziomej zabaw u podstawy szczytu od strony pozytywnych potencjałów (lub minimum z tej samej strony) i różnicy rzędnych punktów maksimum i minimum na ujemnej gałęzi szczyt.

Wysokość szczytu na полярограмме roztworu w odbiorniku korelują z wysokości szczyt roztworu 2 g siarki siarczkowej w 10 cmroztworu (dla uzyskania tego roztworu 0,2 cmroboczego standardowego roztworu siarki siarczkowej rozcieńcza się w wąskim wymiarowej cylindrze полярографическим tłem do 10 cm). Różnica wysokości obu szczytów nie powinna przekraczać 10% względnych od wysokości piku dla standardowego roztworu siarki siarczkowej. W przeciwnym razie sprawdzają szczelność instalacji, przemyto lodówka бидистиллятом i powtórzyć definicję. Kompletność отгонки siarki sprawdzają przed rozpoczęciem pracy.

3.2. Przeprowadzenie kontrolnego doświadczenia

Kontrolny doświadczenie spędzają, przepuszczając azot przez wrzącej zamiennik mieszanka w ciągu 30 min. Wartość odniesienia doświadczenia (w g siarki do 10 cm) określają w stosunku do wysokości otrzymanej przy полярографировании roztworu w odbiorniku, do wysokości szczyt uzyskanych podczas przywracania 2 µg сульфатной siarki. Jeśli na полярограмме roztworu w doświadczeniu kontrolnym nie obserwuje się szczyt siarki, a występuje punkt przegięcia na полярографической krzywej potencjału u szczytu siarki, to za wysokość fali biorą połowę różnicy rzędnych punktów przegięcia i minimum na dodatniej gałęzi szczyt.

Instalację uważa nadającą się do pracy, jeśli wartość odniesienia doświadczenia nie więcej niż 0,05 g siarki. Wartość odniesienia doświadczenia sprawdzają codziennie przed rozpoczęciem pracy i po każdym przejściu od отгонки dużych ilości siarki do małych.

3.3. Kalibracja przyrządu

Do kalibracji urządzenia przeprowadzają odzyskiwanie i отгонку siarki z 0,1−0,2 cmroboczego standardowego roztworu сульфатной siarki w sposób określony w pkt 3.1. Urządzenia mierzą jeden-dwa razy w ciągu dnia roboczego.

4. PRZEPROWADZENIE ANALIZY

4.1. 150 cmwstępnie oczyszczonej regeneracyjnej mieszanki wlewa w kolbę reakcyjną 5. Po stwierdzeniu kompletności отгонки siarki w pkt 3.1 i weryfikacji wartości kontrolnej doświadczenia w p. 3.2 zamiennik mieszanka w kolbie reakcyjnej chłodzi. Odbiornik 1 wlewa nową porcję (10 cm) полярографического tła, a w kolbę reakcyjną z regeneracyjnej mieszaniną umieszczone tuz frekwencyjnych analizowanego próbki o masie 0,5−2 g, w zależności od zawartości siarki. Rozpuszczanie i odzyskiwanie związków siarki prowadzą wrzenia regeneracyjnej mieszanki w ciągu 30 min w prądzie azotu. Po zakończeniu rozpuszczenia i odzyskiwania określają сульфидную siarki w roztworze w odbiorniku.

Z jedną porcją regeneracyjnej mieszanki (150 cm) można konsekwentnie przeprowadzać analizę kilku навесок tlenku REE, podczas gdy ich masa nie przekracza 10 m.

5. PRZETWARZANIE WYNIKÓW

5.1. Ułamek masowy siarki () w procentach, oblicza się według wzoru

,

gdzie  — masa siarki w standardowym roztworze, wprowadzonym do kalibracji urządzenia, mcg;

 — wysokość piku uzyskanego po wprowadzeniu próbki, mm;

 — wysokość piku otrzymanego w doświadczeniu kontrolnym, mm;

 — wysokość piku uzyskanego podczas kalibracji urządzenia, mm;

 — masa zaczepu frekwencyjnych analizowanego próby r.

Wszystko wysokości szczytów do obliczania wyników полярографического oznaczania siarki w przeliczone na jedną i tę samą instrumentalną czułość полярографа.

Za wynik analizy biorą среднеарифметическое wartość wyników dwóch równoległych definicji.

5.2. Rozbieżności wyników dwóch równoległych definicji lub wyników dwóch badań nie powinny przekraczać wartości dopuszczalnych odchyłek, podanych w tabeli.1.

Tabela 1

6. OZNACZANIE CYNKU

Metoda opiera się na полярографическом ustalaniu cynku w amonu хлоридном roztworze na ртутном капающем elektrodzie przy potencjale około minus 1,3 W stosunkowo donną rtęci.

(Wprowadzony dodatkowo, Zm. N 1).

6.1. Aparatura, odczynniki i roztwory

Полярограф осциллографический OP-5123−0,3, PU-1 lub równoważny z ртутным капающим elektrodą i elektrolityczne komórki полярографа z donną rtęcią-anodą.

Wagi analityczne.

Płytka elektryczna.

Kubki szklane chemiczne o pojemności 50 cm.

Pipety o pojemności 1, 2, 5, 10 cm.

Cylinder miarowy o pojemności 100 cm.

Kolby pomiarowe o pojemności 100, 1000 i 2000 cm.

Filtry «biała wstążka».

Kwas solny według GOST 3118−77, h. h. i rozcieńczony (1:1).

Amoniakowa według GOST 3760−79, h. h.

Sód сернистокислый według GOST 195−77, cz. d. a., roztwór o stężeniu 200 g/dm.

Żelatyna spożywcza według GOST 11293−89, roztwór o stężeniu 20 g/dm.

Rtęć marki Р0 według GOST 4658−73.

Cynk według GOST 3640−94, cz. d. a.

Woda destylowana według GOST 6709−72.

Amonu хлоридный tło jest przygotowany w następujący sposób: w kolbie miarowej o pojemności 2000 cmwlać 600 cmwody destylowanej, 333 cmstężonego kwasu solnego, dodaje się ostrożnie 666 cmwodnego amoniaku i 333 cmroztworu сернистокислого sodu o stężeniu 200 g/dm, dostosowane wodą destylowaną do kreski, wymieszać i schłodzić.

Standardowy roztwór cynku (zapasowy), zawierający 1 mg/cmcynku: 1,0 g cynku rozpuszczono w 40 cmkwasu solnego (1:1), po podgrzaniu roztworu tłumaczą w kolbie miarowej o pojemności 1000 cm, dostosowane objętość roztworu wodą destylowaną do kreski i wymieszać.

Standardowy roztwór cynku (roboczy), który zawiera 0,1 mg/cmcynku: аликвотную część zapasowego roztworu cynku o pojemności 10 cmtłumaczą w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dostosowane objętość roztworu wodą destylowaną do kreski i wymieszać.

(Zmieniona redakcja I

zm. N 1, 2).

6.2. Przeprowadzenie analizy

6.2.1. Tuz frekwencyjnych analizowanego próbki o masie 0,2 g umieszcza się w zlewce o pojemności 50 cm, zwilżyć wodą destylowaną, dodać 5 cmkwasu solnego (1:1) i rozpuszcza się po podgrzaniu. Roztwór упаривают do wilgotnych soli, sól rozpuszcza się w 5−10 cmwody destylowanej i tłumaczy się w kolbie o pojemności 100 cm, w której wcześniej podawany 60 cmamonu хлоридного tła i dostosowane do kreski wodą destylowaną. Podczas korzystania z полярографа dc w kolbie przed dodania objętości roztworu do kreski wodą, dodać 5 cmroztworu żelatyny i wymieszać. Przez 20 min roztwór przesączono od zanurzenie гидроокисей przez filtr «biała wstążka», umieszcza się w ogniwa elektrolitycznego i полярографируют. Полярографирование roztworu prowadzą w электролизере z donną rtęcią i z zastosowaniem słupa капающего elektrody w zakresie potencjałów od minus do minus 1,0 1,5 V. Potencjał piku cynku około minus 1,3 W. Полярограмму każdego roztworu kręcą trzy-cztery razy. Wysokość szczytu cynku mierzą w pionie, przeprowadzonej przez szczyt szczyt do skrzyżowania z prostej łączącej podstawy gałęzi szczyt.

Podczas korzystania z осциллографического полярографа полярографирование odbywa się w trybie różnicowej полярографии, prędkość przeciągnięcia napięcia 0,25 W/s.

Równocześnie z analizą próbki przez wszystkie etapy analizy prowadzą kontrolny doświadczenie na odczynniki. Wartość poprawki doświadczenia kontrolnego nie powinna być większa niż 0,05 mg, w przeciwnym razie zmieniają odczynniki.

Ułamek masowy cynku w frekwencyjnych analizowanego próbie znaleźć w градуировочному grafikę.

6.3. Tworzenie krzywej kalibracyjnej

Do kolby o pojemności 100 cmприливают 0; 0,2; 0,5; 1; 2 cmroztworu roboczego cynku o stężeniu 0,1 mg/cm, co odpowiada 0; 0,02; 0,05; 0,1 i 0,2 mg cynku. Do każdej kolby dodać 60 cmamonu хлоридного tła i dalej postępuje się tak samo, jak i przy ustalaniu cynku w frekwencyjnych analizowanego próbie w p. 6.2.1, dostosowane objętość wodą do kreski, wymieszać i полярографируют. Budują градуировочный harmonogram, nakładając na oś x masę cynku w mg w 100 cmroztworu, a na osi rzędnych — odpowiadające im wartości w milimetrach wysokości szczytów cynku.

6.4. Przetwarzanie wyników

6.4.1. Ułamek masowy cynku () w procentach, oblicza się według wzoru

,

gdzie  — masa cynku, znaleziona w градуировочному grafikę, mg;

 — masa zaczepu frekwencyjnych analizowanego próby r.

Wszystko wysokości szczytów do obliczania wyników полярографического oznaczania cynku przeliczone na jedną instrumentalną czułość.

Za wynik analizy biorą среднеарифметическое wartość wyników dwóch równoległych definicji.

6.4.2. Rozbieżności wyników dwóch równoległych definicji lub wyników dwóch badań nie powinny przekraczać wartości dopuszczalnych odchyłek, podanych w tabeli.2.

Tabela 2

6.2−6.4.2. (Wprowadzone dodatkowo, Zm. N 1).

7. DEFINICJA CERU

Metoda opiera się na wstępnym электрохимическом концентрировании ceru w postaci фитата ceru (IV) na powierzchni grafitowym elektrody i przy вольтамперметрическом ustalaniu ceru przy katody rozwini ciu napięcia polaryzacji.

(Wprowadzony dodatkowo, Zm. N 1).

7.1. Aparatura, odczynniki i roztwory

Полярограф PU-1, W-5122 lub podobny z ogrzewaniem grafitowym elektrodą i elektrolityczne komórki ze zdalnym anodą.

Mostek elektrolitycznych.

Elektroda каломельный bogaty.

Mieszadło magnetyczne.

Wagi analityczne.

Instalacja do impregnacji grafitowych elektrod (cholera.2).

1 — электроплитка; 2 — szklanka o pojemności 500 cm, wypełniony gliceryną na połowę objętości; 3 — probówka z cienkościennego szkła o średnicy 30−40 mm, wygięta pod kątem 100−120°, długość poziomej części 100−150 mm, długość części pionowej 200−300 mm; 4 — statyw, 5 — puste korek ze szlifem i wylocie rury do pompy próŝniowej (w шлифе i probówce znajduje się otwór o średnicy 3−4 mm)

Cholera.2

Pompa wstępna 2НВР-5D lub odpowiednik.

Statyw laboratoryjny.

Спиртовка laboratoryjny według GOST 25336−82.

Suszarka szafa.

Bibuła filtracyjna.

Skórka papier papier wodoodporny zgodnie z GOST 10054−82.

Płytka elektryczna o mocy 600w.

Piec muflowy z termostatem zapewniającym temperaturę 900 °C.

Ostrzałka do elektrod.

Folia polietylenowa według GOST 10354−82.

Rurki szklane o długości 100−110 mm z otworem o średnicy 3−4 mm.

Pe niskiego ciśnienia zgodnie z GOST 16338−85.

Parafiny naftowe i stałe zgodnie z GOST 23683−89.

Gliceryna według GOST 6259−75.

Węgle spektralne ОСЧ-7−3, o średnicy 6 mm.

Grafitowe elektrody o średnicy 1,5−2 mm, o długości 15−20 mm, rzeźbione z węgli spektralnych.

Tygle porcelanowe N 4.

Szklanki kwarcowy o pojemności 50 cm.

Kubki szklane chemiczne o pojemności 50, 100, 300, 500 i 1000 cm.

Kolby pomiarowe o pojemności 50, 100, 250 i 1000 cm.

Pipety o pojemności 1, 2, 5, 10 cm.

Kwas azotowy, zgodnie z GOST 4461−77, h. h., перегнанная (druga część) 5 mol/dm, 0,5 mol/dm, roztwory masowego udziałem 10% i 0,5%.

Kwas solny według GOST 3118−77, h. h.

Wodoru nadtlenek według GOST 10929−76.

Amoniakowa według GOST 3760−79, rozcieńczony 1:1.

Phytin medyczny, roztwór o stężeniu 20 g/dm0,5 mol/dmkwas azotowy. Phytin, wstępnie oczyszczone w następujący sposób: tuz rozpuszcza się w roztworze kwasu azotowego z masowym udziałem 0,5% i нерастворившийся osad odsączono. Do фильтрату dodają amoniaku do ph 7,5. Uwolniony osad rozpuszcza się w kwas azotowy z masowym udziałem 10% i przepuszcza przez węgiel aktywowany. Następnie powtórzyć operację osadzania amoniakiem i uwolniony osad suszy się w wietrzenie szafy w temperaturze 80−85 °C.

Tlenek lantanu i европия z masowym udziałem dwutlenku ceru mniej niż 5·10%. Tlenku neodymu i itru z masowym udziałem dwutlenku ceru mniej niż 1·10%.

Dwutlenek ceru ЦеО-L lub bardziej czysta.

Standardowy roztwór ceru (zapasowy) o stężeniu 1 mg/cmw przeliczeniu na dwutlenek ceru: tuz dwutlenku ceru o masie 0,1 g rozpuszcza się w 5−7 cmstężonego kwasu azotowego z dodatkiem 0,5−1,0 cmnadtlenku wodoru, ogrzewa i gotować przez 30−40 min. Następnie roztwór ochłodzono i tłumaczą w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dostosowane wodą do kreski i wymieszać.

Roztwory robocze ceru o stężeniu 0,01 i 0,001 mg/cmw przeliczeniu na dwutlenek ceru przygotowują spójne rozcieńczeniu wodą zapasowego roztworu. Roztwory przygotować dzień picia.

(Zmodyfikowana wersja, Zm.

N 1, 2).

7.2. Przygotowanie do analizy

7.2.1. Impregnacja grafitowych elektrod

5−10 grafitowych elektrod umieszczona w porcelanowy tygiel i wytrzymują w муфельной pieca po 300−350 °C w ciągu 30 min Probówce 3, zakrzywioną pod kątem 100−120°, ustala się w statywie 4. W pionową część pobierają 20−23 g parafiny i zanurzone w szklance 2 z gliceryną, podgrzany do 70 °C i utrzymywano aż do roztopienia parafiny. W stopiony wosk porcje podawany 7−9 g polietylenu i ponownie utrzymywano w temperaturze 70 °C, aż do powstania jednolitej masy. W skośną część probówki umieszcza się elektrody. Probówkę zamknąć korkiem, odprowadzany z niej powietrze, a następnie zrzucają elektrody w roztopionej masy. System wytrzymują w próżni w ciągu 6−8 h w temperaturze 100−110 °C. Pompa wyłącza, usuwają probówki z kubka i przez 2−3 min obracamy tak, aby otwory w шлифе i in vitro zbiegły się w czasie. Przy tym w probówce powietrze z atmosfery. Elektrody usuwają, oczyścić i umieścić na 1−2 z w płomienie спиртовки do usuwania nadmiernej ilości mieszaniny polietylenu z parafiną. Następnie ostrze cięte na 0,2−0,3 mm z każdego boku elektrody. Jeden z końców elektrody owinąć folią i mocno wstawiony w szklaną rurkę na głębokość 3−4 mm. Elektrodę zanurzyć w roztopionej masy mieszanki parafiny i polietylenu, znajdujący się w porcelany tyglu tak, aby przylegający do elektrody koniec rurki również zanurzone w stopić, i pozostawić na 5−10 s. Następnie wyjąć i schłodzić do temperatury pokojowej. Operację nurkowania w stopiona mieszanina powtórzyć 3−4 razy. Wygładzają powierzchnię roboczą grafitowym elektrody za pomocą ostrza, skóry, papieru i bibuły. Powierzchnia robocza elektrody powinny być gładkie i mieć matowy połysk. W wolny koniec rurki szklanej pokryte grafitowy proszek do realizacji kontaktu z urządzeniem.

Przed każdym definicją elektroda poddaje mechanicznego czyszczenia i polerowania na bibułę filtracyjną.

7.2, 7.2.1. (Wprowadzone dodatkowo, Zm. N 1).

7.2.2. Kontrola elektrody grafitowym

W kolbie miarowej o pojemności 25 cmzalać 0,1 cmroztworu roboczego o zawartości 0,01 mg/cmtlenku ceru, 1,5 cm5 mol/dmroztworu kwasu azotowego i 1 cmroztworu фитина i rozcieńczono wodą do kreski. Roztwór przenosi się do ogniwa elektrolitycznego i wbija się w niego grafitowy elektroda, przygotowany przez p. 7.2.1, i prowadzą концентрирование przy potencjale plus (1,2±0,05) z mieszaniem w ciągu 10 min Przestają mieszanie i przez 10−15 z rejestrują катодную вольтамперограмму przy katody rozwini ciu napięcia z prędkością 20 mb/s. Potencjał фитата ceru (IV) około minus 0,8 V. Вольтамперограмму każdego roztworu kręcą 3−4 razy. Wysokość piku mierzona w pionie, przeprowadzonej przez szczyt szczyt do skrzyżowania z prostej łączącej podstawy gałęzi szczyt. Każda z wysokości szczytu nie powinna się różnić od przeciętnego wartości nie więcej niż o 20%. Jeśli wysokość pierwszego szczytu różni się od wartości średniej o więcej niż 20%, to wysokość pierwszego szczytu nie biorą pod uwagę.

Elektroda uważają, że nadaje się do pracy, jeśli wysokość piku na вольтамперограмме dla roztworu o stężeniu 0,05 g/cmnie mniej niż 40−50 mm przy instrumentalnej czułości urządzenia 0,04 µa/cm осциллографического полярографа-5122−03 wysokość piku nie mniej niż 70−80 mm, zakres prądu , prędkość przeciągnięcia 0,25 W/z, widok полярограммы — różnicowa. Przy mniejszej wartości elektroda poddaje się ponownej mechanicznego oczyszczania szlifowane i polerowaniem na bibułę filtracyjną.

(Zmodyfikowana wersja, Zm. N 1

, 2)

7.3. Przeprowadzenie analizy

7.3.1. Tuz frekwencyjnych analizowanego próbki o masie 0,1−0,3 g umieszcza się w zlewce o pojemności 50 cm, zwilżyć wodą destylowaną, dodać 2 cm5 mol/dmroztworu kwasu azotowego i 1 cmnadtlenku wodoru i pozostawić do rozpuszczenia. Podczas analizy itru i neodymowymi roztwór ogrzewa się do 40−60 °C. Następnie roztwór упаривают do sucha. Suchą pozostałość rozpuszcza się w 1−2 cmwody destylowanej, 1,5 cm5 mol/dmkwasu azotowego i 1 cmroztworu фитина. Roztwór ilościowo przenoszą w kolbie miarowej o pojemności 25 cm, dostosowane wodą do kreski, przenoszą w ogniwa elektrolitycznego i kręcą вольтамперограмму w punkcie 7.2.2.

Równocześnie z analizą próbki przez wszystkie etapy analizy prowadzą kontrolny doświadczenie na odczynniki. Wartość poprawki doświadczenia kontrolnego nie powinna być większa niż 0,05 g, w przeciwnym razie zmieniają odczynniki.

Ułamek masowy tlenku ceru w frekwencyjnych analizowanego próbie znaleźć w градуировочному grafikę.

(Zmodyfikowana wersja, Zm. N 1,

2).

7.3.2. Tworzenie krzywej kalibracyjnej

Do szklanki o pojemności 50 cmjest umieszczony tuz odpowiedniego tlenku (lantanu, европия neodymowe lub itru) o masie 0,1 g i wstrzykuje 0; 0,1; 0,3; 0,6 i 1 cmroztworu roboczego dwutlenku ceru o stężeniu 0,001 mg/cm, co odpowiada 0; 0,0001; 0,0003; 0,0006 i 0,001 mg dwutlenku ceru. Rozpuszczanie prowadzą w punkcie 7.3.1. Roztwór zostaje przeniesiony do kolby o pojemności 25 cm. Kręcą вольтамперограммы roztworów w punkcie 7.2.2 i budują градуировочный harmonogram, nakładając na oś x masę dwutlenku ceru w mg 25 cmroztworu, a na osi rzędnych odpowiadające im wartości w mm wysokości szczytów dwutlenku ceru.

7.4. Przetwarzanie wyników

7.4.1. Ułamek masowy tlenku ceru () w procentach, oblicza się według wzoru

,

gdzie  — masa dwutlenku ceru, znaleziona w градуировочному grafikę, mg;

 — masa zaczepu frekwencyjnych analizowanego próby r.

Wszystko wysokości szczytów do obliczania wyników вольтамперометрического określenia ceru przeliczone na jedną instrumentalną czułość.

Za wynik analizy biorą среднеарифметическое wartość wyników dwóch równoległych definicji.

7.4.2. Rozbieżności wyników dwóch równoległych definicji lub wyników dwóch badań nie powinny przekraczać wartości dopuszczalnych odchyłek, podanych w tabeli.3.

Tabela 3

7.3.2−7.4.2. (Wprowadzone dodatkowo, Zm. N 1).

8. DEFINICJA ЕВРОПИЯ

Metoda opiera się na полярографическом ustalaniu европия w alkaliczne roztworze трилона B i chlorku sodu.

Dopuszczalna masa udział ołowiu może przekraczać ułamek masowy европия (w przeliczeniu na tlenek европия) nie więcej niż 10 razy.

8.1. Aparatura, odczynniki i roztwory

Полярограф PPT-1 lub równoważny, z ртутным капающим elektroda jest katodą i donną rtęcią — anodą.

Płytka elektryczna.

Zlewki o pojemności 50 i 2000 cmGOST 1770−74.

Argon gazowy według GOST 10157−79.

Reduktor tlenowy.

Manometr według GOST 2405−88.

Rtęć metaliczna według GOST 4658−73 marki R-1.

Пирогаллол A, roztwór o stężeniu 0,25 g/cmw roztworze wodorotlenku potasu o stężeniu 0,25 g/cm.

Potasu wodorotlenek według GOST 24363−80, h. h., roztwór o stężeniu 2 mol/dm.

Sól disodowa według GOST 10652−73, cz. d. a.

Sodu chlorek według GOST 4233−77, h. h.

Kwas solny według GOST 3118−77, h. h., rozcieńcza się 1:1.

Alkohol etylowy ректификованный według GOST 18300−87.

Fenoloftaleina, roztwór masowego stężeniu 10 g/dm.

Tło полярографический, roztwór трилона B (100 g/dm) w 15% roztworze chlorku sodu o ph równym 9: zawieszenia трилона B o masie 200 g i chlorku sodu o masie 300 g umieszcza się w zlewce o pojemności 2 dm, приливают 1,5 dmwody i 1−2 cmroztworu fenolftaleina, rozpuszcza się po podgrzaniu do 60−80 °C, chłodzi się do temperatury pokojowej, zneutralizować roztworem wodorotlenku potasu do różowej kolorystyce, приливают wody do objętości 2 dm, dokładnie wymieszać.

Европия tlenek marki Evo-1.

Tlenek gadolinu marki ГдО-1.

Roztwór европия (zapasowy), który zawiera 0,1 mg/cmевропия (w przeliczeniu na tlenek): 100 mg tlenku европия umieścić w zlewce o pojemności 50 cm, zwilżyć wodą, приливают 1−2 cmkwasu solnego, ogrzewa się na elektrycznej płytce do rozpuszczenia, ochłodzono do temperatury pokojowej, przenoszą w kolbie miarowej o pojemności 1 dm, dostosowane wodą do kreski, wymieszać.

Roztwór roboczy европия o stężeniu 0,01 mg/cmtlenku европия przygotowują rozcieńczeniu roztworu zapasowego полярографическим tłem 10 razy.

Roztwory porównania, zawierające 0,02; 0,04; 0,08 i 0,16 mg tlenku европия przygotowany w następujący sposób: cztery zawieszenia tlenku gadolinu masie 200 mg umieszcza się w cztery szklanki, zwilżyć wodą, приливают 2−3 cmkwasu solnego, rozpuszcza się podczas ogrzewania na elektrycznej płytce, приливают 2, 4, 8 i 16 cmroztworu roboczego европия, упаривают do wilgotnych soli; приливают 9 cmполярографического tła, zneutralizować roztworem wodorotlenku potasu do uzyskania różowego zabarwienia wartość p, przenoszą w cztery kolby o pojemności 50 cm, dostosowane do etykiety tłem i

miesza.

8.2. Przeprowadzenie analizy

Dwie zawieszenia frekwencyjnych analizowanego próbki o masie 200 mg umieszcza się w zlewki o pojemności 50 cm, zwilżyć wodą, приливают 2−3 cmkwasu solnego, ogrzewa się na elektrycznej płytce do rozpuszczenia próbki, упаривают do wilgotnych soli, приливают 10−15 cmполярографического tła. Roztwór ochłodzono do temperatury pokojowej, przenosi się do kolby o pojemności 50 cm, zneutralizować roztworem wodorotlenku potasu do różowej kolorystyce wartość p, dostosowane tłem do kreski i wymieszać. Przez roztwory w ciągu 5 min przepuszczają argon z prędkością dwie bańki na sekundę, dalej roztwory полярографируют w zakresie od minus 0,8 do minus 1,3 V. Potencjał piku европия około minus 1,1 V.

Полярографируют roztwory próby i jeden z roztworów porównania, wybrany tak, aby wysokość piku roztworu porównania różniła się od wysokości piku próbki nie więcej niż 1,5 razy.

Jednocześnie z próbą spędzają kontrolny doświadczenie na odczynniki przez wszystkie etapy analizy. Wartość wysokości szczyt na вольтамперной krzywej roztworu kontrolnego doświadczenia odjąć od wartości wysokości szczyt na вольтамперной krzywej frekwencyjnych analizowanego roztworu próbki.

8.3. Przetwarzanie wyników

Ułamek masowy tlenku европия () w procentach, oblicza się według wzoru

,

gdzie , ,  — wysokość piku na вольтамперных krzywych odpowiednio dla roztworów próbki kontrolnej doświadczenia, roztwór porównania, mm;

 — masa tlenku европия w roztworze porównania, mg;

 — masa zaczepu próbki, mg.

Za wynik analizy biorą среднеарифметическое wyników dwóch równoległych definicji. Rozbieżności wyników dwóch równoległych definicji i wyników dwóch badań nie powinny przekraczać wartości dopuszczalnych odchyłek, podanych w tabeli.4.

Tabela 4

Rozdz.8. (Wprowadzony dodatkowo, Zm. N 2).